اثربخشی زوج درمانی تصویری ارتباطی بر سازگاری، صمیمیت و سلامت روان زنان متأهل

جستجو و حفظ رابطه با نزدیکان، به ویژه همسر یک اصل مهم در تمام طول زندگی است. زوج های سازگار با فراهم نمودن روابط صمیمانه، می توانند نقش موثری بر ارتقاء بهداشت روانی اعضای خانواده داشته باشند. لذا پژوهش حاضر بر آن شد به بررسی تأثیر زوج درمانی تصویری ارتباطی بر سازگاری، صمیمیت و سلامت روان زنان متأهل بپردازد. روش:این پژوهش شبه آزمایشی بود و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. به این منظور تعداد 30 زن مراجعه کننده به فرهنگسرای خانواده شهر مشهد به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سازگاری das-32، سلامت عمومی ghq-28، صمیمیت تامپسون و واکر و ابعاد صمیمیت باگاروزی است که در مرحله پیش آزمون و پس آزمون توسط آزمودنی ها تکمیل گردید. پس از تکمیل پیش آزمون، گروه مداخله هشت جلسه یک ساعت و نیمه تحت درمان تصویرسازی ارتباطی قرار گرفتند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره توسط نرم افزار 19- spss، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها:نتایج پژوهش نشان داد که گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معناداری را در سازگاری، صمیمیت کلی و سلامت روان و بهبود قابل توجهی در شش خرده مقیاس از هشت خرده مقیاس پرسشنامه ابعاد صمیمیت که عبارتند از: صمیمیت عاطفی، روان شناختی، جنسی، جسمی، اجتماعی و زیباشناختی و سه خرده مقیاس از چهار خرده مقیاس سلامت روان که عبارتند از: جسمانی، افسردگی و کژکاری اجتماعی نشان داد؛ اما در ابعاد صمیمیت، در دو خرده مقیاس صمیمیت عقلانی و معنوی و در سلامت روان، در خرده مقیاس اضطراب تفاوت معناداری بین دو گروه یافت نشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، می توان زوج درمانی تصویری ارتباطی را به عنوان روش موثری برای افزایش سازگاری زناشویی، صمیمیت و سلامت روان زنان در نظر گرفت و از آن در مراکز آموزشی و مشاوره استفاده کرد.